وقتی برای اولین بار فرهاد ظریف در مسابقه های لیگ برتر والیبال کشورمان با تیم صنام که آن زمان به رهبری مصطفی کارخانه هدایت می شد، به میدان آمد یکباره تعجب همگان را برانگیخت و این فکر را در اذهان ایجاد کرد که این بازیکن ۱۶۸ سانتی متری در کجای والیبال کشورمان قرار خواهد گرفت و این موضوع بیشتر به یک شوخی می ماند؛ اما ظریف با جدیت و پشتکار از تمام حصارهایی که ممکن بود او را از آرزوهایش دور کند، گذشت و بر سکوی نخست لیبروهای آسیا خودنمایی کرد.
هنگامی که وی با قد ۱۶۸ وارد عرصه والیبال شد کسی باور نمیکرد که او بتواند کار خاصی انجام دهد اما سر انجام او خود را با بازیهای درخشان به همه ثابت کرد. وی به صراحت میگوید که خیلی ها مسخره اش میکردند ولی او همچنان با پشت کار و البته تشویق های والدینش به کار خود ادامه داد. تا جایی که به تمرین تیم ملی رفت و از ایوان بوگانیکف خواست تا از او تست بگیرد؛ وی ابتدا امتناع کرد ولی وقتی کار خوب فرهاد را دید مجاب شد که او را به عضویت تیم ملی در آورد...
به نظر خود او حضورش در تیم صنام مهم ترین نقش را در هویت ورزشی اش داشته است. او درباره ی این که علاقه ای به لژیونر شدن دارد یا نه میگوید: که در سال ۸۰ هنگامی که برای نوجوانان توپ میزد یکی از بزرگترین شانس های لژیونر شدن را از دست داد، یعنی رد کردن پیشنهاد تیم دینامو ی روسیه. البته بعد از آن هم یکی از تیم های لیگ هلند به وی پیشنهاد داده بود که به دلیل متاهل بودن و این که اجازه ی همراهی همسرش را به وی نمیدادند این پیشنهاد را نیز رد کرده بود. فرهاد معتقد است که به آرزو هایش رسیده است او یک همسر خوب و همچنین یک دختر زیبا به نام ترمه دارد. آرزوی ورزشی او نیز سلامتی همه و موفقیت تیم ملی است...
فرهاد سایقه حضور در تیم های صنام، پیکان، سایپا، کاله و میزان را در پرونده ورزشی خود دارد.امسال نیز همراه با خیلی از هم تیمی های خود در تیم میزان، راهی تیم تازه تأسیس بانک سرمایه شد.
والیبال و موفقیت هایش در چند ماه اخیر نقل همه محافل و گردهمایی های اجتماعی بود. تیم ملی والیبال ایران در سال های اخیر همواره گل کاشته و درخشش ملی پوشان در مسابقات جهانی و قهرمانی در بازی های آسیایی موجب تجلی غرور ملی ایرانیان شده و کوچک و بزرگ را شادمان ساخته است. اما بدلیل بروز برخی مشکلات والیبال ایران در رقابتهای جهانی ۲۰۱۵ نتوانست نتایج قابل قبولی کسب کند و البته فرهاد ظریف نیز در این میان ناگهان با تصمیم کواچ از ادامه همراهی با تیم منع شد. ولی با کنار رفتن کواچ امید تازه ای برای این لیبروی باسابقه برای بازگشت مجدد در تیم ملی پیدا شده و ظریف تلاش دارد با اثبات توانایی خود به لوزانو، دوباره به جمع سفیدپوشان تیم ملی بازگردد.
فرهاد ظریف لیبروی ظریف تیم ملی والیبال کشورمان یکی از ارکان موفقیت تیم ملی بوده و نقش غیرقابل انکاری در بردهای ایران دارد.
او که حالا به عنوان باتجربه ترین مهره تیم ملی در پیروزی های والیبال نقش آفرینی می کند، سعی دارد مثل همیشه از نظر روحی پشتوانه محکمی برای جوان ترها باشد. اگر بگوییم در این مدت «ترمه» دختر کوچولوی آقا فرهاد به اندازه دیگر ملی پوشان والیبال معروف شده، بیراه نگفته ایم.
البته فرهاد ظریف، پس از آخرین بازی ایران در جام قهرمانان قاره‌ها در ژاپن از تیم ملی خداحافظی کرد و در توضیح دلیل این اقدام خود دخترش ترمه و در اوج کنار رفتن از ورزش را دو عامل اصلی بیان کرد.
گرچه آن روزها ولاسکو درمورد خبر خداحافظی فرهاد ظریف از تیم ملی عنوان کرد: در گذشته مشکل کوچکی به وجود آمده بود که با ظریف صحبت کردم و آن را برطرف کردیم اما حالا نمی‌دانم و این خبر را از دیگران می‌شنوم. هر بازیکنی که در تیم ملی حضور دارد باید با تمام توان بازی کند با شرایط کنونی برنامه‌ای برای خداحافظی ظریف از تیم ملی نداریم.
و داورزنی هم آن روزها گفته که ایشان را برای المپیک ۲۰۱۶ لازم داریم.
فرهاد ظریف در خصوص پستی و بلندی هایی ورزش حرفه ای می گوید:
در مشهد به دنیا آمدم و فرزند اول خانواده هستم. سال ۸۲ ازدواج کردم که حاصل آن دخترم «ترمه» چهارساله است. والیبال را از دوران مدرسه آغاز کرده و توسط «مصطفی کارخانه» به تیم ملی دعوت شدم.
حالا بعد از پوشیدن پیراهن تیم ملی نوجوانان و جوانان از قدیمی های تیم ملی بزرگسالان به شمار می روم. لیسانس تربیت بدنی دارم و عنوان بهترین لیبروی آسیا را یدک می کشم.
مسابقات جهانی به هر حال مثل سایر مسابقات شرایط خاصی داشت. سخت بود و ما تا به حال پیش نیامده بود که این تعداد مسابقه را در کشورهای مختلف تجربه کنیم. واقعا این یک تجربه جدید برای والیبال ایران به شمار می رفت. اینکه تیم ملی بتواند خود را در طول یک ماه آماده نگاه دارد و ۲۲ بازیکنی که در ترکیب حضور داشتند همگی انگیزه خود را حفظ کنند برای ما باارزش بود.
این مسابقات برای خود من شرایط خیلی سختی را رقم زد. اصلا مسابقات جهانی یک وسواس خاصی داشت. مسئولان برگزاری مسابقات میلیمتری حساسیت به خرج می دادند… برای من خیلی عجیب بود و حتی پیراهن را با خط کش اندازه می گرفتند تا در صورت خطا جریمه ۵ هزار دلاری در نظر بگیرند.
خیلی از این بابت دنگ و فنگ داشت. مقدمات حضور در این مسابقات، همه و همه تجربه جدیدی بود. خودمان را در بین تیم های خوب دنیا می دیدیم و آنها روی ایران حساب ویژه ای باز می کردند، خاطره ای بسیار خوب بود…
ما برای حضور در رقابت های لیگ جهانی و جام جهانی حدود چهار ماه از ایران دور بودیم و پس از اتمام این مسابقات به کره رفتیم تا در بازی های آسیایی شرکت کنیم. این سفرها باعث شد تا چیزی حدود چهار ماه از ایران دور باشیم. واقعا شرایط سختی بود و دوری از خانواده غیرقابل تحمل بود. فشار تمرینات هم خیلی بالا بود و مسابقات سنگینی را برگزار می کردیم. این دوری از ایران از آن تجربه های سختی بود که دیگر دوست ندارم تکرار شود! گرچه شیرینی های ورزشی خودش را هم داشت.
قهرمانی در آسیا
علی رغم اینکه فشار زیادی را در رقابت های لیگ جهانی تحمل کرده بودیم ولی بازی های آسیایی اهمیت ویژه ای داشت چرا که ما قهرمانی در این رقابت ها را در کارنامه مان کم داشتیم؛ برای همین با تمام توان به کره رفتیم تا یک مدال خوش رنگ طلا به کلکسیون افتخارات والیبال اضافه کنیم.
با مساعدت فدراسیون، خانواده هایمان در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ کنارمان قرار گرفتند و همین موضوع باعث شد به لحاظ روحی روانی انگیزه مضاعفی پیدا کنیم. شاید به همین دلیل قهرمانی در کره برایمان طعم دیگری داشت.
لژیونر شدنالبته بازیکنان ایرانی در سطح جهان دیده شدند. یکی دو نفر هم شرایط مناسبی پیدا کردند. حتی چند باشگاه من را واسطه قرار دادند و به من ایمیل زدند که با چند بازیکن صحبت کنم. چند دلیل دارد که بازیکنان ایرانی یا جذب لیگ های خارجی نمی شوند یا اینکه خودشان تمایلی ندارند بروند. اولا تفاوت دستمزدهای داخلی با تیم های خارجی است. اینجا به هر حال بازیکن ملی پوش و ستاره قطعا بالاترین دستمزدها را می گیرد اما در ایتالیا باید برود چند سال جا بیفتد و شاید در یکی دو سال حقوق چندانی نگیرد و کلا به اندازه ای باشد که گذران زندگی کند.
اگر بعد از آن خوش درخشید می رود در سطح خیلی بالا حقوق می گیرد. پس یک مورد این است که بازیکنان، خودشان تمایلی نشان نمی دهند. شاید دو آژانس اگر پیگیر کار بازیکنان باشند، بتوانند جایی برای ملی پوشان ایران در لیگ های خارجی باز کنند.
اما بحث دیگر به مشکلات حضور بازیکنان و اتباع ایرانی در کشورهای خارجی برمی گردد. شما حساب کنید کشوری مثل ایتالیا اگر بخواهد بازیکن جذب کند اگر فرد مورد نظر را از روسیه یا صربستان بگیرد مشکل ویزا و اقامت ندارد اما اگر همان باشگاه دنبال بازیکن ایرانی باشد با هزار مشکل اقامتی روبرو می شود. بازیکن ها معمولا زبان نمی دانند. به هر حال دلایل زیاد است. با اینحال، همین که چند بازیکن ایرانی با همه این شرایط در لیست خرید باشگاه های ایتالیا رفتند جای خوشحالی دارد.
واقعا در این روزها که والیبال دوران درخشان خود را تجربه می کند، جای حسین معدنی خالی است. خیلی حیف شد. او خیلی زود از میان ما رفت. او برای والیبال ایران زحمات زیادی کشید و به گردن همه بازیکنان تیم ملی حق دارد. قطعا رد پای معدنی در موفقیت های اخیر والیبال مشهود است. روحش شاد…
بالا رفتن سطح انتظاراتخیلی ها می گویند بازی های آسیایی که دیگر نباید برای ایران سخت باشد اما من معتقدم مسابقات آسیایی بسیار خطرناک بود. پیروزی بر ایران در این مقطع زمانی برای همه حریفان آسیایی مهم بود.
الان مردم از والیبال انتظار کسب مقام در لیگ جهانی را دارند اما باید پذیرفت که امر دشواری است. برای قهرمانی در جهان باید جنگید و سخت تلاش کرد.
به نظرم اینکه ورزشکاران در شبکه های اجتماعی حضور فعالی داشته باشند، منافاتی با ورزش قهرمانی ندارد. این بهترین راه برای ارتباط با مردم و مخاطبان است و خیلی خوب می توانیم بازخوردهای مردم را دریافت کنیم. همیشه در همه حال حتی در مسابقات جهانی و آسیایی ارتباطم با مردم را قطع نکردم و همیشه هم شرمنده لطف مردم شدم.
زندگی امروزاز زمانی که از مسابقات برگشتیم شرایط خیلی عوض شده و مردم خیلی به ما محبت می کنند. حتی راننده تاکسی به زور کرایه از من گرفت. زمانی بود که مردم فقط از بردهای فوتبال خوشحال می شدند اما همین که حالا از بردهای تیم ملی والیبال هم شاد می شوند خیلی خوب است. حالا در کوچه و خیابان همه به ما احترام می گذارند. نمی گویم در حد فوتبالیست ها ولی ما را هم تحویل می گیرند!
و سخن پایانی…در پایان باید بگویم که تیم ملی ایران در ابتدای راه است. بالا رفتن سطح انتظارها نباید در طولانی مدت تیم ایران را دچار مشکل کند. انتظارهای مردم نشان می دهد که باید کار بیشتری انجام دهیم تا به سطحی که لیاقتش را داریم برسیم و آن زمان خوشحالی واقعی را بگیریم.
از همسرم هم تشکر ویژه ای می کنم که در تمام این سال ها هم پای من بود و با گذشت از خواسته هایش زمینه های موفقیتم را فراهم کرد. در برهه ای که به تیم ملی دعوت نمی شدم می خواستم والیبال را کنار بگذارم ولی همسرم مهمترین انگیزه من برای ادامه والیبال بود.
افتخارات:
- قهرمانی نوجوانان آسیا
- قهرمانی جوانان آسیا
- بهترین دریافت کننده در مسابقات قهرمانی جوانان جهان ۲۰۰۱
- مرد سال والیبال ایران در سال ۱۳۸۰
- حضور در جمع ۱۰ بازیکن برتر والیبال ایران در دو دوره لیگ برتر ایران
- بهترین لیبرو در مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۱۲
- ۳ دوره بهترین لیبرو آسیا ۲۰۰۲، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳
- نایت قهرمانی نوجوانان جهان
- قهرمانی ۴ دوره لیگ برتر والیبال با تیم‌های مختلف
- چهار نایب قهرمانی با تیم‌های مختلف لیگ برتر
- حضور در لیگ جهانی در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴
- کسب مقام چهارمی به همراه تیم ملی ایران در مسابقات جام بزرگ قهرمانان جهان ۲۰۱۳ (قهرمان قاره‌ها)
- کسب عنوان بهترین لیبرو جام بزرگ قهرمانان جهان ۲۰۱۳ (قهرمان قاره‌ها)
- کسب عنوان چهارمی لیگ جهانی ۲۰۱۴
- قهرمانی در رقابتهای آسیا اینچئون ۲۰۱۴