آریاورزش - مرضیه راد - آری...انگار این حواشی بازی والیبال بین تیم های به اصطلاح بزرگ که به اصطلاح بازیکنان بزرگی دارند تمامی ندارد. نمیدانم تیم بزرگ است که بازیکنان را بزرگ میکند یا بازیکنان بزرگند که تیم را بزرگ میکنند..!!!
به هرحال چیزی که الان در لیگ شاهد آن هستیم هیچ نشانی از بزرگی ندارد. بازیکنان به اصطلاح بزرگی که در کنار هم برای تیم ملی توپ می زنند در بازی های لیگ خوب توپ را به هم میزنند. نمیدانم مگر بازی های لیگ داخلی چه دارد که اینقدر قطب هایشان نسبت به هم عوض میشود.
بازی بین این تیم های بزرگ را که میبینم، گلادیاتورهایی برایم مجسم میشوند که برای نجات تیمشان از هیچ کاری دریغ نمیکنند. جنگنده بودن و خوی جنگندگی خوب است اما نه به قیمت کوچک شمردن حریف. در میدان مسابقه طوری با هم بازی میکنند که انگار رقیبشان چیزی را از آنها غصب کرده و آنها به هر طور که شده میخواهند دل داغدیده خود را خنک کنند. داور را همچون سردمداری میدانند که عریضه بلند خود را گاه و بیگاه نزد او برده و خواهان اشد مجازات برای رقیبشان هستند.
هر امتیازی که از تیم مقابل میگیرند چونان کودکانی به وجد می آیند که گویی بادبادکی به آنها داده و آن را به اوج آسمان فرستاده اند...خوب است به اوج رسیدن اما نه خلاف جهت باد...
قبل ها والیبال لیگ را که نگاه میکردم میگفتم عجب بازی بشه این بازی...الان هم گاه گاهی این جمله بر زبانم جاری میشود، اما این جمله زودتر از ذهنم عبور میکند که خدا بازی امروز رو ختم به خیر کنه... بی درد سر تموم بشه. کی این جملات وارد حوزه ذهن والیبالیها شد..این همه حواشی و اینهمه حواشی عجیب !!!!!!!!!!
یادم میآید وااای هایی که قبلا سر میدادیم برای ضربات جانانه ای بود که به زمین حریف وارد میشد، نه به خاطر حرکات جالبی که آه را از نهاد همگان بلند میکند.
چــــــــــــــــرا..!!!!
نکند والیبال هم بازی نمایشی شده برای فروش بیشتر، و این چیزها جزیی از نمایشنامه اش شده است.. و ما، بی خبر از همه جا این رفتارها را واقعی میپنداریم!!
بعضی اوقات فکر میکنم کاش به جای اینکه تور را درمیان زمین قرار میدادند، دور تا دور ۱۸*۹ زمین تور ببندند و مانند کیک بوکسینگ کار ها خوب از خجالت هم در آیند تا کمی از این انرژی های نهفته شان خالی شود.!!!
کارت های زرد و قرمزی که الان در زمین والیبال در حال رد و بدل شدن است باور کنید اگر بیشتر از فوتبال نباشد کمتر نیست... در فوتبال تکل های خشن هست که پا را قلم میکند، در والیبال الفاظ خشن، که روح را قلم...
این رفتارها تا کی میخواهد ادامه داشته باشد؟ ما دیده ایم شما را که در کنار هم یکدل و همراه هستید..حال خوبتان را در کنار هم دیده ایم، و حتی حال بدی هایتان را... ما در همه این احوال با شما بوده ایم...به خاطر همین است که این رفتارتان، اکنون قابل هضم نیست که بالاخره شما کدام یکید؟... رفیق گرمابه و گلستان در تیم ملی یا دشمن چندین ساله در لیگ برتر؟؟!!
کدام رفتارتان را بپذیریم...
یاد بگیریم...نه دیگر لازم است که واقعا یاد بگیریم..با خودمان هستم، هیچ گاه و هیچ کجا، همه چیز آنچه که ما میخواهیم نمیشود، یادمان نرود همه ی ما انسانیم, و در هر جایگاهی هم که باشیم خطا جزء غیر قابل انکار وجود ماست، مدعی برترین و بهترین بودن را همه جا داریم با خودمان ولی به گمانم درست برای خود تعریف نکرده ایم که بهترین بودن یعنی چه؟ بهترین بودن فقط به اعداد و ارقام نیست...
نگذاریم بازیکنان خارجی لیگمان تعاریفی این چنینی از ورزشکاران و مردمانمان داشته باشند. میدانم، میدانم که حرف ها همیشه باد هوا هستند اما حرفهایی که با عمل همراه باشند خود خود ماجرایند.
یاد بگیریم که به هم احترام بگذاریم، که به خودمان احترام بگذاریم. فردا شمایید که نماینده کشورمان در بین جهانیــــــــــــان هستید، نگذارید جماعتی ما را نشناخته، دست به قلم شوند برایمان و اول از همه این رفتارهای زود گذرمان را تیتر دنیا کنند، آنوقت است که راحت تفسیر میشویم.
[caption id="attachment_57226" align="aligncenter" width="800"]
حواشی دیدار پیکان و بانک سرمایه[/caption]
نمیدانم آیا در فهرست حرفه ای شدن چنین گزینه هایی وجود دارد و همه تیم های بزرگ و نامی که صفت بزرگ بودن را با خود دارند این چنین چیزهایی را داشته و دارند.
من جز کوچکی از این جامعه بزرگ والیبال برای این والیبال کشورم غصه دار هستم...نم..میدانم رو به پیشرفت است جاده پیشرفتش کاملا مشخص است اما زیر سازی جاده را نمیدانم که درست است یا خیر...
دلمان کمی با هم باشد تا به نقطه اوجی که همیشه سزاوارمان بوده است نزدیک و نزدیک تر شویم...
[caption id="attachment_43839" align="aligncenter" width="800"]
شهرام محمودی و امیر غفور[/caption]